نتایج مطالعات مشاهده ای نشان می دهد که مصرف گوشت قرمز با خطر ابتلا به دیابت نوع 2 (T2D) ارتباط دارد. با این حال، نتایج حاصل از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs) به وضوح ارتباط مکانیسمی بین مصرف گوشت قرمز و عوامل خطر T2D را تایید نکرده‌اند. بنابراین، یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز بر روی RCTها انجام شد تا اثرات رژیم‌های غذایی حاوی گوشت قرمز (گوشت گاو، گوشت خوک، بره و غیره) را بر نشانگرهای هومئوستازی گلوکز در بزرگسالان در مقایسه با رژیم‌های غذایی با گوشت قرمز کمتر یا بدون گوشت قرمز، ارزیابی کند.
محققان با جستجو درPubMed وCENTRAL ، 21 کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده ی واجد شرایط را یافته و مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. برآوردهای تلفیقی، به صورت تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD)بین مداخله گوشت قرمز و مداخله ی گوشت قرمز کمتر یا بدون گوشت قرمز، ارائه شد.
نتایج این مرور سیستماتیک و متاآنالیز نشان داد که در مقایسه با رژیم‌های غذایی با کاهش یا عدم مصرف گوشت قرمز، هیچ تاثیر قابل‌توجهی از مصرف گوشت قرمز بر حساسیت به انسولین؛ مقاومت به انسولین؛گلوکز ناشتا؛ انسولین ناشتا؛ هموگلوبین گلیکوزیله؛ عملکرد سلول های بتا پانکراس؛، یا پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1) وجود نداشت.مصرف گوشت قرمز در مقایسه با وعده‌های غذایی با کاهش یا عدم مصرف گوشت قرمز، میزان قند خون پس از غذا را اندکی کاهش داد.کیفیت شواهد برای همه پیامدها پایین تا متوسط بود.
به گفته ی محققان نتایج این متاآنالیز نشان می‌دهد که مصرف گوشت قرمز بر اکثر عوامل خطر گلایسمی و انسولینمیک برای دیابت نوع 2 تأثیری ندارد. برای درک بهتر اینکه آیا یک رابطه علیتی بین مصرف گوشت قرمز و خطر ابتلا به T2D وجود دارد یا خیر، تحقیقات بیشتری بر روی سایر نشانگرهای هومئوستازی گلوکز مورد نیاز است.
منبع:
European Journal of Clinical Nutrition (2022)
https://www.nature.com/articles/s41430-022-01150-1